Akurat dziś – gdy zaangażowaliśmy się w dyskusję o płci i czasie pracy – ukazał sie artykuł Andrea Garnero, Stephana Kampelmanna, Francois Rycxa „Part-time Work, Wages and Productivity: Evidence from Belgian Matched Panel Data

Korzystając z danych w Polsce niedostępnych – za to dostępnych do badań m.in. w Belgii – podjęli próbę zweryfikowania, co się dzieje z rentownością pracownika, gdy jest on „part-timerem”. Jak prawie zawsze w ekonomii, potencjalne wyjaśnienia są dwa. Pierwsze: pracodawca ma więcej siły negocjacyjnej, bo pracownik jest „na musiku”, więc warunki osób zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy będą mniej korzystne niż pracowników zatrudnionych na pełen etat. Drugie: ludzie pracują na niepełen etat, bo tak właśnie chcą, więc ich wynagrodzenia (godzinowe!) i rentowność pracodawcy są takie same lub nieco wyższe jak w przypadku pracowników pełnoetatowych. W rzeczywistości występują pewnie oba mechanizmy i empirycznie dowiemy się tylko, który z nich ilościowo dominuje. I który?

• Pracodawcy korzystają zarówno na zatrudnianiu kobiet part-timerów jak i mężczyzn part-timerów, ALE
• w przypadku mężczyzn praca w niepełnym wymiarze czasu jest efektem negocjacji zbiorowych i daje pracownikowi „premię” wobec pełnoetatowców
• w przypadku kobiet praca w niepełnym wymiarze czasu jest wymuszona koniecznością godzenia ról rodzinnych i zawodowych i daje pracowniczce „karę” wobec pełnoetatowczyń

Jak do każego badania – można mieć zastrzeżenia. No i naturalnie – to nie Polska a Belgia. Ale daje do myślenia … Ze względu na jakość i dostępność danych, łatwo nie będzie, ale spróbujemy policzyć to dla Polski

The authors use matched employer-employee panel data on Belgian private-sector firms to estimate the relationship between wage/productivity differentials and the firm's labor composition in terms of part-time and sex. Findings suggest that the groups of women and part-timers generate employer rents, but also that the origin of these rents differs (relatively lower wages for women, relatively higher productivity for part-timers). Interactions between gender and part-time suggest that the positive productivity effect is driven by male part-timers working more than 25 hours, whereas the share of female part-timers is associated with wage penalties. The authors conclude that men and women differ with respect to motives for reducing working hours and the types of part-time jobs available to them: women often have to accommodate domestic constraints by downgrading to more flexible jobs, whereas male part-time work is frequently related to training and collectively negotiated hours! reductions that do not affect hourly pay.

Źródło: DiscEF